In dit artikel kun je lezen hoe de menselijke evolutie heeft geleid tot de huidige realiteit. We beginnen met de oorsprong van eigendomsrecht en de strijd om schaarse middelen, waarbij we vergelijkingen maken tussen mensen en dieren. Vervolgens gaan we in op hoe de ontwikkeling van intelligentie en technologie de machtsverhoudingen heeft veranderd. Daarnaast bespreken we de impact van de opkomst van Bitcoin, de illusie van Proof of Stake en hoe Proof of Work ons helpt om verankert te blijven aan de werkelijke realiteit. Heb je de eerdere artikelen echter nog niet gelezen, dan raad ik je zeker aan dit alsnog te doen! Dit artikel is namelijk alweer deel 12 uit een serie waarin we de impact van geld op onze realiteit onderzoeken.
Het recht van de sterkste
Lang voor het ontstaan van de gestructureerde samenleving die we nu kennen via wet- en regelgeving, werd door de inzet van kracht bepaald wie ergens recht op had. De sterkste personen konden pakken wat ze wilden door geweld te gebruiken. Het was een tijd waarin het recht van de sterkste heerste en via deze weg dwongen onze voorouders eigendomsrecht af. Dit betekent niet dat ze constant vochten over de verdeling van schaarse middelen. Over het algemeen was de projectie van kracht en slechts de dreiging van geweld genoeg om respect af te dwingen, waardoor men een plaats kon bemachtigen in de groep. Eigendomsrecht en hiërarchie werden zo op een natuurlijke manier bepaald en bewaakt.
De projectie van kracht zie je ook terug bij dieren die zichzelf proberen te verdedigen. Zoals kleine honden bijvoorbeeld hard blaffen om te voorkomen dat ze daadwerkelijk in een gevecht raken. Apen maken zich groot om exact dezelfde reden, de projectie van kracht. Geweld op zich is niet het doel, maar het veiligstellen van eigendom, het territorium of de sociale groep en daarmee hun toekomst. Economie is het managen van schaarse middelen, niet alleen bij mensen maar ook onder dieren. Er is altijd een strijd geleverd om de schaarse middelen en een rangorde om te bepalen wie recht heeft op welk eigendom. Ieder levend wezen in de natuur moet vechten voor zijn bestaan.
Onder groepsdieren zien we dit gedrag duidelijk terug, de alfa bemachtigt de hoogste positie en eigent zich het beste voedsel toe. De sterkste dieren eten dus als eerste en de groep bepaalt op een natuurlijke manier, onderling de rangorde. Bij een geschil vechten de leden van de groep uit wie recht heeft op het voedsel. Dit heeft een reden en zorgt ervoor dat de sterkste van een soort overleven en zich uiteindelijk voortplanten. Het verschil tussen mensen en dieren is echter, dat mensen na verloop van tijd hun positie van macht inzetten om misbruik te maken van anderen. Dit terwijl dieren slechts vechten voor hun gedeelte van de schaarse middelen.
De ontwikkeling van intelligentie
Nadat mensen vuur hadden ontdekt, kregen we toegang tot nieuwe bronnen van voedsel. De consumptie van vlees heeft vervolgens geleid tot een snelle ontwikkeling van het menselijk brein. Het resultaat hiervan was dat niet alleen de sterkste voor zichzelf konden zorgen, ook de zwakkere maar slimme mensen leerden te overleven in een groep. Intelligentie begon vervolgens een belangrijke rol te spelen in de hiërarchie van sociale groepen. Slimme mensen kregen het voor elkaar om via speciale technieken te doen alsof ze krachtig en machtig waren. Zij dwongen op deze manier het respect af om hun positie in de groep veilig te stellen. Anderen manipuleren om te geloven in een niet bestaande realiteit was voor sommige mensen noodzakelijk om hun eigen toekomst veilig te stellen. Wie niet sterk is, moet slim zijn.
De ontwikkeling van ons brein zorgde ervoor dat de mens dieren ging inzetten voor menselijke doeleinden. Bijvoorbeeld als vee, vervoersmiddel of huisdier. Honden werden bijvoorbeeld getraind, afgeleerd gewelddadig gedrag te vertonen en te luisteren naar een baas. Hiermee werd de zelfstandigheid van dieren ingeperkt. Mensen hebben dieren op deze manier getoond dat wij hen de baas zijn, terwijl we het in een fysiek gevecht waarschijnlijk afleggen. Dit is een bewijs dat krachtprojectie werkt, ofwel slechts door het projecteren van kracht of het daadwerkelijk inzetten van geweld. Het gevaar is echter, dat soortgelijke technieken ook op de medemens werden toegepast. Hierdoor zijn we gaan geloven in een gecreëerde realiteit, in plaats van de wereld en onze eigen kracht te zien zoals het daadwerkelijk is.
Machtstransities
De natuurlijke hiërarchie tussen mensen heeft ertoe geleid dat leiders overal ter wereld zichzelf steeds meer macht toe-eigenden. Ooit verdienden leiders op een natuurlijke manier respect vanwege hun kracht, moed en prestaties. Vervolgens probeerden ze hun machtspositie uit te rekken door de inzet van hun intellect. Sommigen waren hierin succesvoller dan anderen. Zij slaagden er zelfs in om de bevolking te overtuigen dat hun nageslacht het natuurlijke recht had op de voordelen van het leiderschap. Helaas zit het in de menselijke aard om keer op keer misbruik te maken van een positie van macht. Zodra een bevolking dit doorkrijgt, duurt het niet lang totdat ze via geweld een einde maakt aan de onderdrukkende machtspositie. Voorbeelden hiervan zijn de Franse revolutie en de Amerikaanse revolutie in de strijd tegen Europese koningshuizen, of de protestantse reformatie.
Het lijkt erop dat we op dit moment ook op een punt zijn beland waar veel mensen door de komst van het internet doorkrijgen dat politici liegen en hun machtspositie misbruiken. Het leger en de politie krijgen vervolgens de taak om, via geweldprojectie tegen de bevolking, de machtspositie te handhaven. De geschiedenis leert ons echter dat dit alleen maar leidt tot een bevolking die zich teruggedrongen voelt tot hun basisbehoeften. Ze krijgen het gevoel dat ze niks meer te verliezen hebben en grijpen naar geweld. Dit is vaak het moment dat er een nieuwe overdracht van macht plaatsvindt. Het enige dat keer op keer een natuurlijke hiërarchie vaststelde, was de dreiging met, of inzet van geweld. Na verloop van tijd wint een uitbarsting van energie het altijd van intellect. Enerzijds omdat macht corrumpeert, anderzijds omdat niemand slimmer is dan het collectief. Uiteindelijk blijft iedereen een mens van vlees en bloed en kwetsbaar voor geweld.
De vorming van realiteit
Is de manier waarop de mens de werkelijkheid beleeft significant anders dan andere wezens in onze fysieke realiteit dat doen? Een opmerkelijke eigenschap van de mensheid is onze capaciteit om onze levens in te delen en onze aandacht te richten op een gecreëerde, niet-bestaande realiteit. Wanneer we vanuit de ruimte naar de aarde kijken, zien we één wereld. Geen landsgrenzen, geloofsovertuigingen, rassen of rangen. Er is maar één soort mens en deze hebben allemaal interesse in de controle over een gedeelte van deze wereld en zijn middelen. Daarom is de aarde fictief onderverdeeld in verschillende landen met hun eigen wet- en regelgeving en hiërarchieën. Dit komt voort uit de centralisatie van macht, waarbij machthebbers hun macht projecteren via hun legers om te voorkomen dat één entiteit de hele wereld onderwerpt aan een gecreëerde realiteit.
Echter, veel mensen accepteren de huidige staat van de wereld zonder zich bewust te zijn van het feit dat ze leven in een wereld van gecreëerde realiteit. Op de televisie, op het internet en in kranten wordt een samenleving gecreëerd die niet perse onze realiteit hoeft te zijn. Iedereen maakt individuele keuzes over welke informatie men tot zich neemt, bijvoorbeeld qua educatie of vermaak. Geld speelt hierin een belangrijke rol omdat het ons in staat stelt om de waarde van alles om ons heen in elkaar af te meten. Degene met de meeste macht en geld, heeft zo de grootste invloed op de realiteit om ons heen. Overheden bestaan alleen omdat inwoners hen de legitimiteit geven die ze opeist. Ze genereren inkomsten omdat ze belastingen opleggen aan hun burgers, niet omdat ze waarde creëren waar mensen vrijwillig voor betalen. Zulke machtsstructuren zijn allemaal slechts geloofssystemen die mensen aan elkaar opleggen. Het is een gecreëerde, niet bestaande realiteit wanneer je van buiten de aarde naar deze wereld kijkt. Simpelweg omdat er een illusie van deelname aan besluitvorming is gecreëerd via “stemrecht”, geeft dit politici niet het “recht” om te beslissen hoe een ander zijn leven indeelt. Als er één groep is die ver van de realiteit afstaat, zijn het wel politici. Toch proberen zij de illusie te wekken belangrijk te zijn voor de samenleving, hoe lang kunnen ze deze illusie nog uitrekken?
Nu we een beter begrip hebben van hoe eigendomsrecht en de strijd om schaarse middelen zich hebben ontwikkeld in onze geschiedenis, laten we ons richten op hoe deze principes zich vertalen in de digitale transitie. We gaan nu specifiek in op hoe Proof of Work (PoW) en Proof of Stake (PoS) werken en de implicaties ervan voor onze huidige economische realiteit.
Wat is Proof of Work?
In het digitale landschap introduceerde Adam Back in 1997 Hashcash, een systeem dat fysieke kosten opgelegd aan activiteiten in de digitale wereld. Oftewel een verdedigingsmechanisme tegen een digitale (spam) aanval. Satoshi Nakamoto implementeerde dit systeem later in Bitcoin mining. Hierdoor moeten miners in de fysieke wereld kostbare energie inzetten om bewijs te leveren dat ze de nonce (een unieke waarde) hebben geraden. Het Bitcoin protocol beloont de miner die hierin slaagt met nieuwe Bitcoin en de bevoegdheid om transacties toe te voegen aan de blockchain. Dit systeem, genaamd Proof of Work, speelt een cruciale rol in de gedecentraliseerde werking van Bitcoin en is een revolutionaire doorbraak in de manier waarop we gebruik maken van digitale systemen.
In artikel 9 heb je kunnen lezen over de werking van het Bitcoin protocol en de rol van Proof of Work. Dat artikel gaat echter niet in op de implicaties van Proof of Work op de wereld. Met de komst van Bitcoin is er namelijk een digitale competitie losgebarsten om de creatie van waarde. Net zoals landen eigendomsrecht en machtsstructuren in de fysieke wereld verdedigen, zo verdedigen Bitcoin nodes en miners de verdeling van waarde via een gedecentraliseerd netwerk. Momenteel gebruikt de mens nog verschillende activa om waarde op te slaan:
fiatvaluta;
commodity's;
kunst;
aandelen, obligaties;
vastgoed;
land (grond).
Deze dragen allemaal nog een bepaalde monetaire waarde, waardoor ze meer waard zijn dan enkel voor hun oorspronkelijke gebruiksdoel. Waarde opslaan in gebruiksgoederen is volledig overbodig in een wereld waarin je waarde kunt opslaan in Bitcoin. Door het verplaatsen van waarde naar de digitale wereld, hoeft men namelijk geen fysieke verdediging meer in te zetten. Ook elimineer je alle extra risico’s die komen kijken bij deze middelen indien je ze puur gebruikt als investering. Het recht van de sterkste geldt niet meer nu het wereldwijde grootboek van transacties en eigendomsbewijs zich niet meer in het fysieke domein van gecentraliseerde entiteiten bevindt. In de fysieke wereld vindt alleen nog een competitie plaats via de projectie van computerkracht. Bitcoin maakt zo een eind aan bloedvergieten, het is lastig te argumenteren dat dit niets waard is.
Er zijn ondertussen verschillende pogingen gelanceerd tot de creatie van digitaal geld, maar lang niet elke digitale valuta functioneert volgens hetzelfde Proof of Work systeem. Er bestaat nog een ander model, dat heet Proof of Stake.
Wat is Proof of Stake?
Het Proof of Stake model stelt dat "stakers" door het inzetten van hun munten invloed verwerven om transacties te valideren. Zodra de staker vals speelt, loopt hij het risico zijn munten kwijt te raken. Dit model valideert transacties zonder de noodzaak van brute computerkracht en dus zonder kosten van energie. In plaats van te vertrouwen op brute computerkracht, gebruiken entiteiten in het Proof of Stake-model hun munten om invloed te verwerven op het valideren van transacties. Hoe meer munten een entiteit inzet, hoe groter de kans is dat hun transacties worden toegevoegd aan de blockchain. Dit kan leiden tot een situatie waarin de rijkste entiteiten de meeste controle hebben. Vergelijkbaar met het traditionele fiat-geldsysteem waar mensen met het meeste geld het voor het zeggen hebben. Terwijl Proof of Work een eind maakt aan dit oneerlijke model, kun je Proof of Stake zien als een poging om de machtsstructuren van fiatgeld in stand te houden in de digitale wereld.
Een gebruiker die een stakingscontract tekent ten gunste van een ander, geeft die entiteit het recht om beslissingen te maken namens hem. Dit doen gebruikers onder andere door munten te staken bij hun exchange. Hiervoor krijgen ze een rente percentage over hun munten. Hoe meer munten aan een entiteit worden toegewezen, hoe groter zijn kansen om blokken op te lossen. Wanneer een blok is opgelost, wordt de beloning verdeeld over alle belanghebbenden naar rato van het bedrag dat zij hebben ingezet.
Je kunt Proof of Stake daarmee in principe vergelijken met het traditionele model van computersystemen. Iedereen heeft wel eens gehoord van het woord admin. Dit is een nerdy manier om de persoon aan te duiden met de bevoegdheid om aanpassingen door te voeren. De admin creëert een hiërarchie in het systeem en de persoon met de hoogste rang krijgt de meeste bevoegdheden. Zo werkt het in veel facetten van de maatschappij, zoals CEO’s de hoogste rang hebben in een bedrijf. De CEO heeft daardoor in principe de macht om alles in een intern systeem aan te passen.
Om het idee te verduidelijken kunnen we een computerspel zoals Grand Theft Auto (GTA) als voorbeeld nemen. De CEO van GTA kan, omdat hij invloed heeft op de cheatcodes, de regels van het spel naar zijn hand zetten zodat hij altijd wint. Hij heeft immers de hoogste rang en kan zelfs indien hij dreigt te verliezen, nieuwe cheatcodes invoeren waardoor hij alsnog kan winnen. Het spel is niet eerlijk en de spelers zijn niet gelijk, vergelijkbaar met de regels rondom alle fiatvaluta.
De illusie van Proof of Stake
Wanneer je dit concept toepast op een digitale valuta, begrijp je dat de entiteit met de meeste invloed op een protocol, aanpassingen kan maken die in zijn voordeel werken. De ontwikkelaar creëert met een computertaal een illusie van werkelijkheid die niet is gekoppeld aan de fysieke wereld. De regels van het spel kunnen en worden door mensen al sinds de oudheid veranderd zodra iemand hiertoe de kans heeft, en zo zien we dit de laatste jaren ook keer op keer gebeuren in het landschap voor digitaal geld. Vaak resulteert dit in financiële ellende voor de mensen die dachten dat ze de nieuwe Bitcoin hadden ontdekt. In werkelijkheid was er een niet te verifiëren scam gelanceerd waar een kleine groep erg rijk mee is geworden. Je kunt jezelf beter afvragen waarom veel mensen "de nieuwe Bitcoin" zoeken en niet de nieuwe XYZ altcoin.
Hetzelfde concept kun je toepassen op boeken om een iets andere invalshoek te nemen. De schrijver van een boek maakt gebruik van een protocol, bijvoorbeeld de Engelse taal, en creëert een verhaal op papier zoals de boeken van Harry Potter. Doordat J.K. Rowling een verhaal schrijft waarin personages leven zoals Albus Perkamentus en Severus Sneep maakt dit deze personages nog niet echt in de fysieke werkelijkheid waarin wij leven. Harry is geen echte tovenaarsleerling, Sneep geen leraar en Perkamentus niet de directeur van een tovenaarsschool. Het verhaal bestaat slechts in het boek en in de gedachte van de lezers. Wanneer het boek wordt verfilmd en acteurs in de fysieke wereld naspelen wat er als script in het boek staat, maakt het nog geen waargebeurd verhaal. Ook al lijkt wat zich op televisie afspeelt tegenwoordig allemaal erg realistisch, zelfs Harry Piekema werkte niet echt voor de Albert Heijn.
En zo is dat ook met Proof of Stake protocollen. Niets weerhoudt de mensen achter een Proof of Stake protocol om de regels te veranderen in hun voordeel. Het systeem is niets meer dan een gecreëerde realiteit waar mensen met een positie van invloed over het systeem aan kunnen sleutelen. In dat opzicht is het vreemd dat mensen een virtueel gecreëerde werkelijkheid adopteren om er de waarde van hun tijd, energie, productiviteit en creativiteit in op te slaan. Op dezelfde manier dat ontwikkelaars de “werkelijkheid” hebben gecreëerd, kunnen ze deze ook weer aanpassen naar een andere “werkelijkheid”. Exact zoals gebeurd in GTA wanneer de hoofdrolspeler sterft, of zoals Neo in "The Matrix” ontdekt dat er geen lepel is omdat hij zich niet in fysieke werkelijkheid bevindt. Het is niet gekoppeld aan de realiteit.
Macht en invloed over economische realiteit
Proof of Stake is een gecreëerde virtuele werkelijkheid terwijl Proof of Work een digitale representatie is van energie en tijd in de fysieke wereld. Via een Proof of Stake systeem kan iemand vanuit de digitale wereld invloed genereren in de fysiek wereld. Kijk maar naar Facebook (Meta). Mark Zuckerberg heeft een digitale werkelijkheid gecreëerd waarmee hij veel geld verdient in de fysieke wereld. Hierdoor heeft hij via zijn digitale wereld, macht en invloed verkregen over het dagelijkse leven. Via een Proof of Work systeem kan niemand meer invloed genereren dan een ander. Niet vanuit de digitale wereld naar de fysieke en ook niet andersom. Bitcoin legt fysieke kosten op aan iedereen die de zeggenschap wil over de transacties die worden toegevoegd aan de timechain. Dezelfde set regels voor iedereen, Bitcoin heeft geen admin. Hierdoor heeft niemand controle over datgene dat de mens gebruikt om waarde in elkaar af te meten in de strijd om schaarse middelen op aarde. Dit reduceert geweld in de fysieke wereld en creëert rust en vrede in een wereld van economische vrijheid. Ieder individu kan namelijk zijn gedeelte van waarde waarin we alles afmeten zelf beheren achter een muur van digitale cryptografie. Niemand kan de regels veranderen in zijn voordeel en daarmee een fictieve realiteit opleggen aan zijn medemens.
Digitale projectie van kracht
Fysieke kracht is te verifiëren in de fysieke werkelijkheid, net als dat we kunnen verifiëren dat een miner de nonce (unieke waarde) heeft gevonden. Dit maakt iedereen ter wereld gelijk en onderhevig aan dezelfde regels. Via Proof of Work zul je dus bewijs van computerkracht moeten tonen om een beloning te verdienen. Zonder de inzet van werk, geen beloning. Niemand kan echter verifiëren wie momenteel de meeste stake heeft in een Proof of Stake systeem en het daardoor voor het zeggen heeft. Dit maakt het een systeem dat machthebbers kunnen inzetten voor doelen die henzelf verrijken over anderen. Waar koningen en overheden vroeger de macht hadden over een beperkt geografisch gebied, maakt het Proof of Stake model het mogelijk om deze macht uit te breiden over iedereen ter wereld. Er hoeft geen energie ingezet te worden voor het verkrijgen van macht, slechts de economische invloed die een entiteit heeft verkregen.
In het dierenrijk zien we kracht projectie overal terug. Denk maar aan herten die hun gewei inzetten om dominantie te tonen. Zodra er toch een gevecht plaatsvindt, beschermen de geweien deze soorten tegen fysieke verwondingen. Dit is vergelijkbaar met de rol van Bitcoin mining apparatuur. De mens heeft een manier gevonden om de verdediging van schaarse middelen buiten hun fysiek plaats te laten vinden. Dit moet nu via de inzet van computers die brute rekenkracht leveren. We kunnen nu de kosten voor een economische aanval verhogen en gelijktijdig de kosten voor verdediging verlagen. Hiermee stijgen de kosten ten opzichte van de opbrengsten voor een aanval. Hiervoor is niets meer nodig dan cryptografie, Proof of Work en gelijke regels. De projectie van kracht waar we het eerder over hadden is hiermee verplaatst naar het digitale domein.
Hoe mensen elkaar door de geschiedenis heen hebben aangevallen voor het verkrijgen van macht, is in de toekomst slechts gelokaliseerde economische verdediging voldoende om te zorgen dat macht niet centraliseert. Omdat de meest efficiënte energie opwekking het meest waardevol is, zal dit ook voor innovatie zorgen in de manier waarop de mens omgaat met energie. Ik verwacht daarom een competitie om de meest efficiënte energieproductie op deze aarde, waarin fysiek geweld vrijwel niets meer oplevert. In zo'n economie is het veel rendabeler om samen te werken.
Verankering aan de realiteit
Bitcoin zal overheden dwingen om waarde te creëren voor de samenleving, wie hier niet in slaagt zal zijn politieke agenda niet meer kunnen bekostigen. In welke jurisdictie iemand zijn belasting wil afdragen zal veranderen naar een vrijwillige keuze nu kapitaal is verplaatst naar een neutrale digitale jurisdictie. Overheden zullen zich beseffen dat het via verplichtingen, dreiging en geweld onttrekken van waarde uit een samenleving meer gaat kosten dan het oplevert. Dit creëert op termijn een efficiëntere, creatievere en productievere overheid. Maar ook een kleinere overheid met verminderde geografische slagkracht. De verdeling van gedecentraliseerde stukjes aarde zal makkelijker te verdedigen zijn en duurder om stuk voor stuk aan te vallen. Bitcoin in beslag nemen is extreem duur en een stuk land is niet winstgevend indien er geen productiviteit op plaatsvindt.
Bitcoin stelt de mens in staat om een leven te leiden waarin we gebruik maken van een grenzeloze digitale wereld. Hierin kunnen we data, informatie en waarde uitwisselen. Proof of Work legt beperkingen op aan een digitale wereld omdat de creatie van daadwerkelijke waarde in de fysieke wereld altijd afhankelijk zal zijn van de inzet van energie. Zo dwingt Proof of Work de mens om aanwezig en verankerd te blijven aan de fysieke wereld. Wat is namelijk een leven in een virtuele realiteit waarin we vergeten dat het mooie aan ons bestaan de natuur om ons heen is? Bitcoin voorkomt dat we met z’n allen worden ingeplugd in een matrix waarin een Proof of Stake entiteit onze werkelijkheid ontwerpt. Dit is namelijk het gevaar van een wereld waarin we onze realiteit laten vormen door een centraal gecoördineerde bron van waarheid. Laten we ons met z'n allen realiseren dat de digitale wereld een hulpmiddel is, geen woonplaats. Een toekomst waarin we worden geconditioneerd om te geloven in een niet bestaande realiteit, lijkt mij geen prettig vooruitzicht. Wij zijn onze eigen baas en het is belangrijk dat we uitgaan van onze individuele kracht. Zo kunnen we een realiteit creëren die we zelf willen zien, niet één die ons wordt opgelegd. Niemand wil leven als een parkiet in een kooi. Zijn baas verzorgt hem en zijn leven lijkt daardoor prettig, maar hij heeft nooit zelfstandig de vrije wereld kunnen bevliegen. Bitcoin heeft het deurtje van onze kooi geopend, we hoeven er alleen nog uit te vliegen.
Lees hier het volgende artikel: #13 - Bitcoin, de batterij voor menselijke productiviteit
Dank je wel voor het lezen van dit artikel! Mijn artikelen zijn educatief van aard en gebaseerd op verifieerbare bronnen die ik gebruikt heb voor mijn werk. Ik hoop dat ze nuttig zijn en je inspireren te bouwen aan een betere toekomst. Ben je op zoek naar meer informatie lees dan ook mijn andere artikelen. Bezoek mijn dienstenpagina wanneer je persoonlijke hulp wilt omtrent Bitcoin en op mijn partnerspagina vind je exclusieve kortingscodes op Bitcoin producten. Ook kun je hier je eigen Bitcoin toolkit samenstellen! Bekijk de pagina's Bitcoin kopen, hardware wallets, software tools of bekijk de selectie Bitcoin boeken. Ben je klaar met de fiat wereld, dan zoek je hier je nieuwe Bitcoin baan!
Doneer hier een paar Satoshi's als bedankje voor het schrijven van dit artikel!
Schrijf je ondertussen in voor mijn nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van nieuws, artikelen en speciale aanbiedingen die ik voor jullie selecteer!
Σχόλια